Cykl: Rodzaje Ślubów
Rozmowa z Mówcą ceremonii humanistycznych – Dominiką Hermanowicz
Coraz więcej Par Młodych stawia na indywidualne, bardzo osobiste i emocjonalne ceremonie ślubne w postaci ślubu humanistycznego. Kto decyduje się na taką formę zawarcia związku? I czym właściwie jest ceremonia humanistyczna? Odpowiadam wspólnie z Mówcą ceremonii humanistycznych – Dominiką Hermanowicz z Ceremonie-humanistyczne.pl.
Joanna Kosterska: To może zacznijmy od kilku faktów. Dla kogo jest ślub humanistyczny? Czy tylko dla ateistów i osób niepraktykujących?
Dominika Hermanowicz: Ślub humanistyczny jest propozycją dla każdego – dla osób praktykujących w danej religii, dla osób niepraktykujących, dla ateistów i agnostyków. Najlepiej chyba powiedzieć, że jest to propozycja dla każdego, kto chce zgodnie z własną naturą i własnymi słowami zadeklarować swoją miłość mając wpływ na charakter i przebieg całej ceremonii. Tym samym taka forma zaślubin nie stoi w żaden sposób w opozycji do ceremonii religijnych. Raczej może być ich uzupełnieniem dając szansę na organizację ludzkiej ceremonii, w której jest miejsce na wartości i treści znaczące dla Pary. Dowodem tego miałam w zeszłym roku Parę, która po ceremonii kościelnej miała ślub humanistyczny. Te drugie zaślubiny, jak powiedzieli sami fotografowie, były szczerze poruszające i pojawiły się w końcu piękne emocje, które można było uchwycić na zdjęciach.
JK: Kim jest tajemniczy Mistrz ceremonii?
DH: No tak, mistrz… 
Faktycznie taka nazwa może brzmieć zastanawiająco i nawet trochę pretensjonalnie. Dlatego ja wolę posługiwać się określeniem mówcy ceremonii. W dużym skrócie jest to osoba, która poznaje Parę oraz zbiera informacje o ich gościach po to, by przygotować jak najlepszy scenariusz ceremonii uwzględniający naturę i styl Narzeczonych, a następnie ją poprowadzić. A zatem jej zadaniem jest zrobienie wywiadu osobistego, czyli poznanie historii Pary oraz ich indywidualnych zainteresowań oraz oczekiwań, zebranie informacji o zaproszonych gościach i na tej podstawie zaproponowanie przebiegu ceremonii. Ja podchodzę do niej całościowo i ustalam wszystko, łącznie z wybraniem szyku wejścia na miejsce ceremonii oraz towarzyszącej muzyki. Proponuję również możliwość zaangażowania najbliższych Pary, czyli przyjaciół, rodzeństwa czy rodziców np. do czytania znaczących tekstów wierszy, prozy albo do rytuałów połączenia, których wybór również przedstawiam Parze. Całość jest formą propozycji a nie narzuconego schematu, bo pamiętajmy, że to jest taka ceremonia, która dostosowuje się do Pary, nie na odwrót.
JK: Czy ślub humanistyczny może być ceremonią międzynarodową, międzykulturową i międzywyznaniową?
DH: Zdecydowanie tak! Otwarta forma ceremonii humanistycznych sprawia, że sprawdzają się one w środowiskach różnych wyznań, kultur i narodowości. Jest to możliwe dzięki temu, że odwołują się one do wartości wspólnej wszystkim ludziom – do potrzeby radosnego celebrowania wyjątkowego, przełomowego momentu w życiu, jakim jest ślub. Forma tej celebracji jest zawsze indywidualnie ustalana i może być inspirowana różnymi tradycjami i kulturami, jednak zawsze skupia się ona na ludzkich wartościach i tym, co jest wspólne dla wszystkich uczestników ceremonii. Dlatego jest to doskonała propozycja dla par mieszanych narodowościowo i wyznaniowo, które napotykają trudności formalne przy organizacji ceremonii urzędowej bądź religijnej.
JK: Ślub humanistyczny to także doskonała opcja dla par LGBT, prawda?
DH: Zgadza się. Co więcej, jest to właściwie jedyna forma zaślubin w Polsce, która uznaje prawo par LGBT do ślubowania sobie miłości na dalszą wspólną drogę. Pamiętajmy, że jest to możliwe dzięki temu, że póki co w Polsce taka forma zaślubin nie jest honorowana przez polskie prawo. Niemniej taki status ślubów humanistycznych w Polsce, odmienny do tych zagranicznych, wcale nie umniejsza znaczeniu całej ceremonii i deklaracji składanych przez Parę w obecności swoich bliskich – rodziny i przyjaciół. Przysięga ma charakter honorowy, ludzki, niezależnie od obowiązującego prawa państwowego.
JK: Czy pary LGBT zawierają akt małżeństwa?
DH: Każda z par decydująca się na ceremonię ślubu humanistycznego dostaje ode mnie pamiątkowy Akt Ceremonii Ślubu Humanistycznego. Jeżeli jednak Para chce nadać swojemu związkowi status prawny to może poprzedzić ceremonię wizytą w Urzędzie Stanu Cywilnego – to w przypadku par heteroseksualnych, a w przypadku par LGBT możliwe są umowy partnerskie albo inne umowy cywilnoprawne zawierane prywatnie w kancelarii prawnej. Naturalnie jestem do dyspozycji, jeśli chodzi o przekazanie kontaktu do prawnika, który udzieli pomocy w zakresie umowy partnerskiej.
JK: Co wyróżnia ślub humanistyczny?
DH: Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że kwestia mocy prawnej jest zasadniczą różnicą. W mojej opinii jednak jest to drobna różnica, którą można uregulować jedną wizytą w USC lub kancelarii prawnej. To, co jednak wyraźnie odróżnia ślub humanistyczny od urzędowych bądź kościelnych zaślubin to prawdziwie osobista, znacząca, wzruszająca, piękna i faktycznie niepowtarzalna atmosfera tej ceremonii. Jest to najlepsza propozycja dla ludzi, którzy są świadomi siebie, swojej natury i chcą celebrować jeden z najważniejszych momentów swojego życia w zgodzie z sobą, na własnych warunkach i zgodnie z własnym światopoglądem.
JK: Co najbardziej lubisz w ślubach humanistycznych, a czego nie znajdujesz w tradycyjnych ceremoniach?
DH: Najbardziej oczarowało mnie to, że ludzie mogą własnymi słowami opowiedzieć swoją miłość i podzielić się obietnicami i nadziejami na wspólne życie. Każdy z nas jest przecież inny, ma inną wyobraźnię, wrażliwość, estetykę, dlatego nie rozumiem konieczności wkładania w usta wszystkich takiej samej, często beznamiętnej (np. urzędowej) przysięgi. Dajmy ludziom głos w najważniejszym momencie ich życia – w końcu to ich życie, ich wybór, ich miłość. Oddajmy głos każdej miłości! I właśnie to robią ceremonie ślubu humanistycznego, dlatego mają szczególne miejsce w moim sercu! Poza tym możliwości indywidualnego personalizowania każdej ceremonii są ograniczone tylko naszą wyobraźnią. Dzięki temu każdy ma możliwość wyboru, jak będzie wyglądała jego ceremonia, co w niej uwzględnić, co pominąć, jaki rytuał połączenia wybrać – poza tradycyjną wymianą obrączek etc. To raj dla wymagających i świadomych siebie ludzi!
JK: Opowiedz o ceremonii lub Parze Młodej, do której masz szczególny sentyment.
DH: Najbardziej utkwiła mi w pamięci ceremonia, na której Pani Młoda była tak wzruszona składaną deklaracją miłości, że musiała co jakiś czas robić przerwę. Pojawiły się łzy, był łamiący się głos. Ktoś słuchając tego mógłby powiedzieć, że to problem, trudny do przebrnięcia moment. Okazało się zupełnie odwrotnie. Ja niezrażona całą sytuacją powiedziałam, że to ważny i wzruszający moment i to zupełnie naturalne, że pojawiają się tak silne emocje. Uspakajałam Młodą, że mamy czas, żeby na spokojnie złapała oddech. Pan Młody widząc takie emocje spokojnie wziął chusteczkę, przetarł łzy z policzków narzeczonej, spojrzał jej głęboko w oczy, powiedział kilka wspierających i ciepłych słów, dzięki czemu pokrzepiona Pani Młoda od początku dzielnie odczytała całą swoją deklarację miłości. To był wyjątkowy i prawdziwy obraz ich miłości – byli razem w takiej sytuacji, skupieni na sobie i gotowi do wsparcia. Byłam szczerze poruszana tą ceremonią! Zresztą później okazało się, że nie tylko ja. Druhny i inni też poczuli te emocje…
JK: Czy są też inne uroczystości humanistyczne zastępujące popularne, ogólnie przyjęte ceremonie?
DH: Właściwie każda ze znanych nam ceremonii urzędowych bądź kościelnych może mieć swój ludzki, humanistyczny odpowiednik. Ja poza ślubami humanistycznymi zajmuję się również ceremoniami osobistego ostatniego pożegnania oraz przygotowuję się do ceremonii powitania dziecka w rodzinie. Jakkolwiek różny jest ich charakter – radosny i refleksyjny – to ich wspólnym mianownikiem jest to, że zawsze człowiek jest w centrum mojej uwagi. Interesuje mnie jego historia, natura, potrzeby, oczekiwania po to, by towarzyszyć mu w ważnych momentach jego życia i dbać o pielęgnowanie ważnych więzi – rodzinnych, przyjacielskich, międzyludzkich. Więcej na ten temat można znaleźć na mojej stronie i dwóch profilach prowadzonych osobno dla radosnych i refleksyjnych ceremonii humanistycznych na FB. Myślę, że to słuszna propozycja na miarę naszych czasów – kiedy szukamy niestandardowych rozwiązań, które spełnią nasze ludzkie, naturalne potrzeby.
JK: Opowiedz proszę o swoich planach i marzeniach w zakresie swojej działalności – nie ukrywajmy, że obecny czas sprzyja dopracowywaniu planów
DH: Tak, to prawda. Obecny czas to doskonała okazja do dopracowania moich projektów. Czuję się trochę tak, jakbym miała trójkę dzieci. Każde z nich jest inne, wymaga specyficznej uwagi, zaangażowania i pracy. Obecnie najwięcej uwagi poświęcam najmłodszemu mojemu „dziecku”, czyli właśnie ceremoniom powitania dziecka w rodzinie, bo chcę, żeby mogło nareszcie stanąć „na własnych nogach” i iść dalej w świat. Poza tym przede mną tegoroczny Sezon Miłości – więc jest to czas na nowe inspiracje, szukanie niestandardowych rozwiązań i przygotowanie do każdej ceremonii ślubu humanistycznego z osobna. Zapowiada się ciekawie i bardzo różnorodnie, więc cieszę się na myśl o tegorocznych realizacjach. Oby tylko rzeczywistość dała nam okazję do tych wyczekiwanych radosnych celebracji!
JK: I tego właśnie Tobie i sobie bardzo życzę! Dziękuję za wspaniałą opowieść o ceremoniach humanistycznych!
Podsumowując, jeśli ślub cywilny jest zbyt krótki, zimny i formalny, jeśli pragniecie emocjonalnej uroczystości z osobistą przysięgą, jeśli marzycie o ślubie plenerowym bez ograniczeń czasowo-lokalizacyjnych, a dany USC akurat w tym terminie lub miejscu nie może poprowadzić ślubu, jeśli jesteście Parą międzynarodową, a Wasze rodziny to tygiel językowo-kulturowo-wyznaniowy, a w końcu, jeśli, jako para jednopłciowa szukacie możliwości stworzenia formalnego związku ze wszystkimi jego prawami i obowiązkami to tak, ślub humanistyczny jest dla Was!
Niezmiennie podkreślam, że ślub i wesele to sprawa bardzo indywidualna. Najważniejsze jest to, co czuje, czego pragnie i o czym marzy Para Młoda. W poprzednim wpisie wspominałam już o pogodzeniu wyobrażeń konserwatywnej rodziny i nowoczesnym podejściu Par Młodych (tutaj). Z własnego doświadczenia mogę napisać, że Pary, które zdecydowały się na ślub humanistyczny nie żałują tej decyzji i finalnie zawsze mogły liczyć się z akceptacją najbliższych.
Jeśli nurtują Was inne pytania dotyczące ślubów humanistycznych lub ślubów w ogóle, skontaktujcie się ze mną lub Dominiką i rozwiejemy wszystkie wątpliwości. Zapraszam do śledzenia nas na:
IG Dominika Hermanowicz Ceremonie-humanistyczne.pl
FB Dominika Hermanowicz Ceremonie-humanistyczne.pl
